Kompendium wiedzy na temat
psylocybina
(Magiczne Grzybki, grzyby psylocybinowe, shrooms)

diwodorofosforan 3-(2-dimetyloaminoetylo)-4-indolilu
C12H17N2O4P
Spis Treści
01. Wprowadzenie | 02. Doznania | 03. Działanie | 04. Korzyści i zagrożenia | 05. Zastosowanie terapeutyczne | 06. Rozwój osobisty i duchowy | 07. Mikrodawkowanie | 08. Historia | 09. FAQ |10. Przypisy
Spis Treści
01. Wprowadzenie
02. Doznania
03. Działanie
04. Korzyści i zagrożenia
05. Zastosowanie terapeutyczne
06. Rozwój osobisty i duchowy
07. Mikrodawkowanie
08. Historia
09. FAQ
10. Przypisy
Wprowadzenie
01
Teonanácatl to nazwa, jaką w języku nahuatl Aztekowie określili szereg gatunków grzybów psylocybinowych. Słowo to składa się z trzech słów: teo (bóg), nanacatl (grzyb) i tlaolli (pożywienie). W języku polskim można je tłumaczyć jako “pożywienie bogów”, “grzyby bogów” lub “boże ciało”.
Grzyby psylocybinowe to grzyby zawierające psychoaktywny związek psylocybinę, który jest naturalnym halucynogenem o silnym działaniu. Psylocybina jest bardziej powszechnie znana jako “magiczne grzyby” lub “shrooms”. Występuje ponad 180 gatunków grzybów, które zawierają psylocybinę lub jej pochodną psylocynę, grzyby te mają długą historię stosowania w mezoamerykańskich rytuałach duchowych i religijnych.
Grzyby psylocybinowe (jak i sama psylocybina) są również jednym z najpopularniejszych i najczęściej używanych psychodelików na świecie oraz należą do grupy psychodelików tzw. nauczycieli ze względu na wglądy do wewnątrz ludzkiej psychiki jakie często towarzyszą podczas doświadczeń z ich użyciem. Wglądy te niejednokrotnie są interpretowane przez “podróżników” jako nie pochodzące z wewnątrz ich umysłu.
Grzyby psylocybinowe są wykorzystywane w warunkach terapeutycznych do leczenia różnych schorzeń i zaburzeń, w tym klasterowych bólów głowy, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, lęku, depresji, zespołu stresu pourazowego i uzależnień. Ostatnie odrodzenie badań nad terapeutycznym działaniem psylocybiny wykazuje obiecujące wyniki.
DOZNANIA
02
Na doznania związane z przyjęciem psylocybiny wpływa wiele czynników, takich jak dawka, nastawienie, otoczenie, gatunek grzybów, sposób przygotowania a także chemia organizmu. Każda podróż będzie zatem wyjątkowa i zależna od osoby, czasu i miejsca i nastawienia. Nie ma możliwości dokładnego przewidzenia, co się wydarzy podczas doświadczenia psychodelicznego. Jednak zrozumienie typowych doświadczeń i efektów działania popularnych odmian psylocybiny może pomóc w przygotowaniu się do doświadczenia.
Czego oczekiwać
Podczas doświadczenia z grzybami psilocybinowymi możesz spodziewać się zmian percepcyjnych, synestezji, zmian emocjonalnych i zaburzonego poczucia czasu.[1] Zmiany percepcyjne mogą obejmować wizualizacje, takie jak aureole wokół świateł i obiektów, a także wzory geometryczne przy zamkniętych oczach. Możesz również doświadczać żywych kolorów, zaburzonego widzenia i poczucia, że świat wokół ciebie myśli i oddycha. Myśli i emocje również mogą się zmieniać. Często pojawia się poczucie otwartości na myśli i uczucia, których unikamy w codziennym życiu, a także poczucie podziwu i zachwytu światem wokół nas, ludźmi w naszym życiu i własnym umysłem. Możemy również odczuwać poczucie spokoju i połączenia ze światem.
Silne emocje, zarówno przyjemne, jak i trudne, są powszechne podczas podróży. Kiedy pojawiają się trudne uczucia, najlepiej nie stawiać im oporu, ale pozwolić im przejść, przepłynąć i je zaakceptować.
Wiele osób, które zgłaszały obecność silnych negatywnych emocji, zgłasza również odczuwanie jednoczesnego poczucia spokoju, akceptacji i dystansu, zwłaszcza jeśli nie stawiają oporu i akceptują wszystko co do nich przychodzi. Więcej informacji na temat trudnego doświadczenia często nazywanym ”bad trip” można znaleźć w sekcji poniżej.
Efekty fizyczne są różne dla każdej osoby, ale mogą obejmować zmianę tętna (wzrost lub spadek), zmianę ciśnienia krwi (wzrost lub spadek), nudności, zwiększone odruchy ścięgniste, drżenie, rozszerzone źrenice, niepokój lub pobudzenie oraz trudności z koordynacją ruchową. Niektórzy zgłaszają również odczuwanie głębokiego odprężenia i spokoju.
Badanie wykazało również, że psylocybina może powodować bóle głowy trwające do jednego dnia u zdrowych osób.[2] Żaden z badanych nie zgłaszał jednak silnych bólów głowy, a psylocybina jest w rzeczywistości stosowana w klasterowych bólach głowy (patrz sekcja “Zastosowania terapeutyczne”).
Fazy podróży z grzybami psylocybinowymi
Cztery podstawowe fazy podróży z grzybami psylocybinowymi przy użyciu dawki teraupetycznej to:
- Przyjęcie: Grzyby psylocybinowe są zwykle spożywane w całości, w suszonej formie.
- Początek: Efekty działania psylocybiny zaczynają być odczuwalne zwykle po około 30-60 minutach od spożycia.
- Szczyt podróży: Szczyt podróży występuje zwykle po około 2-3 godzinach od spożycia i trwa przez około 2-3 godziny. W tej fazie odczuwalne są najsilniejsze efekty sensoryczne i psychiczne.
- Zejście: Podczas zejścia efekty działania psylocybiny zaczynają słabnąć, po około 6 godzinach od przyjęcia pojawia się uczucie “powrotu” i zakończenia najbardziej wymagającej części doświadczenia.
Każda faza podróży wiąże się z własnym zestawem percepcji i obserwacji. Ważne jest, aby podczas podróży pamiętać, że doświadczane przez nas rzeczy są tymczasowe i nie ma czego się bać. Uznanie i zaakceptowanie, że wszystko może się zdarzyć w trakcie podróży z grzybkami psylocybinami, sprawi, że poczujemy się bardziej komfortowo i lepiej przygotowani na radzenie sobie w trudniejszych momentach doświadczenia .
Bad Trip (trudne doświadczenie)
Każdy, kto jest ciekawy wypróbowania grzybów psylocybinowych po raz pierwszy, nieuchronnie w pewnym momencie będzie się martwił o “bad trip”, który może się zdarzyć. Wymagające doświadczenie, może obejmować nieprzyjemne wizje, niekontrolowaną paranoję, zapętlenie w postrzeganym czasie. Natywni ludzie, którzy używają roślin i grzybów od bardzo dawna, wymagające doświadczenia postrzegają jako szansę na naukę i rozwój osobisty i są za te doświadczenia wdzięczni. Rozumieją, że jest to proces, który może być trudny i bolesny, ale może również być bardzo oczyszczający i uzdrawiający.
Więcej informacji znajdziecie w filmie poniżej, w którym wyjaśniamy czym jest “Bad Trip”: https://www.youtube.com/watch?v=jU2yUjIQVs0
Ryzyko związane z doświadczeniem można zminimalizować, przestrzegając 6S doświadczenia psychodelicznego.Warto również ignorować wiele filmów przedstawiających “bad trip” w popkulturze. Sceny te rzadko oddają doświadczenia w sposób dokładny i często sugerują, że “bad tripy” są bardziej powszechne i poza kontrolą niż w rzeczywistości. Z większością złych doświadczeń można sobie poradzić dzięki wsparciu doświadczonego opiekuna i bez interwencji farmaceutycznej.[3]
Warto także być świadomym, że wymagające doświadczenia nazywane, potocznie “Bad tripami” są integralną częścią podróży psychodelicznych. Decydująć się na doswiadczenie, warto zadać sobie pytanie czy jesteśmy gotowi, aby doświadczyć trudnych chwil.
Wybierz się z nami w podróż i razem uwolnijmy psychodeliki
Dołącz do naszego darmowego newslettera, w którym okazjonalnie będziemy zamieszczać najistotniejsze wiadomości od nas.
Działanie
03
Farmakologia
Psylocybina to aktywny składnik psychodeliczny grzybów psylocybinowych. Minimalna dawka potrzebna do odczucia efektów wysuszonych grzybach wynosi zwykle od 0,05 do 0,5 g, ale różni się w zależności indywidualnej tolerancji osoby oraz potencji grzybów. Umiarkowana dawka w zakresie od 1 gramów wzwyż (dla osoby o masie 75kg) , przyjęta doustnie, zwykle wywołuje efekty, które trwają od trzech do sześciu godzin.
Psylocybina jest metabolizowana do psylocyny, która jest związkiem czynnym odpowiedzialnym za efekty psychodeliczne. Psylocybina i psylocyna działają poprzez interakcję z receptorami serotoniny 5-HT2A w mózgu. Serotonina to neuroprzekaźnik, który odgrywa ważną rolę w regulacji nastroju, percepcji, emocji i funkcji poznawczych.
Psylocybina i psylocyna mogą powodować szeroki zakres efektów, w tym:
- Zmiany percepcyjne, takie jak zmiany w widzeniu kolorów, kształtów i wzorów
- Zmiany w myśleniu i emocjach, takie jak zwiększona kreatywność, otwartość na nowe doświadczenia i poczucie jedności ze światem
- Doświadczenia mistyczne lub duchowe
Efekty w zależności od dawki
Efektów wymienionych poniżej nie należy traktować jako wyczerpujących i ostatecznych, zwłaszcza w niższych zakresach dawek. Mogą one ulec zmianie, gdy dostępne będą bardziej wiarygodne dane reprezentatywne dla szerszej populacji.
Podane zakresy dawek dotyczą suszonych grzybów Psilocybe cubensis i są podawane w gramach. Mogą one być stosowane do innych gatunków zawierających psylocybinę, ale niektóre z nich (np. P. semilanceata – Łysiczka lancetowata) są bardziej silne.
W przypadku używania czystej psylocybiny najczęściej powstałej w wyniku syntezy, podane poniżej dawki należy pomnożyć x5 aby otrzymać ilość potrzebnej psylocybiny wyrażonej w miligramach. Dla przykładu, 5 gram suszonych grzybów odpowiada około 25 milligram psylocybiny.
Najlepiej przyjmować grzyby psylocybinowe na pusty żołądek, najlepiej tego dnia nic nie jeść lub zjeść tylko małe lekkie śniadanie w przypadku jeśli podróż odbywa się wieczorem. Szczególnie dotyczy to dawek umiarkowanej i terapeutycznej.
Mikrodawka (0.1-0.3 gram)
Mikrodawka to subpercepcyjna (niewyczuwalna) dawka substancji psychodelicznej, którą wiele osób włącza do swojej rutyny. Celem mikrodawkowania jest zwiększenie poziomu kreatywności, energii i koncentracji, a także zmniejszenie poziomu stresu, lęku i niestabilności emocjonalnej. Mikrodozowanie może być również stosowane w celu złagodzenia przewlekłych stanów, takich jak depresja, lęk, ADD/ADHD i PTSD.
Potencjalne korzyści mikrodawkowania:
(notka: obecnie trwa wiele dyskusji popartymi badaniami, aby ustalić ile z tych korzyści jest wynikiem efektu placebo[9])
- Poprawa nastroju
- Zmniejszenie stresu
- Stabilizacja emocjonalna
- Zwiększona uważność i obecność
- Zwiększona otwartość i samo wybaczenie
- Płynniejsza rozmowa
- Złagodzenie przewlekłych stanów, takich jak depresja, lęk, ADD/ADHD i PTSD
- Zwiększona motywacja
- Zwiększone stany przepływu
- Jaśniejsze i bardziej powiązane myślenie
- Poprawa pamięci
- Zwiększona kreatywność
- Łatwiejsza medytacja
- Zwiększona ogólna energia
- Niewielkie wzmocnienie nastroju, pozytywnego lub negatywnego
Mini-dawka (0,35-0,75 gram)
Mini-dawka to dawka substancji psychodelicznej większa od mikrodawki, ale mniejsza od dawki, która wywołuje pełnowymiarowe doświadczenie. Mini-dawka może być odczuwalna, ale nie powinna wywoływać żadnych znaczących zmian w percepcji lub stanie świadomości.
Najczęstsze efekty to :
- Poprawa nastroju, łagodna euforia lub podekscytowanie
- Uważność, obecność i spokój
- Otwartość i samowybaczanie
- Introspekcyjne
- Złagodzenie przewlekłych stanów, takich jak depresja, lęk, ADD/ADHD i PTSD
- Zwiększona motywacja
- Jaśniejsze i bardziej powiązane myślenie
- Wyostrzone zmysły
- Łatwiejsza medytacja
- Zwiększona przyjemność z aktywności fizycznej i codziennych zadań
- Bardzo łagodne wizje, jeśli występują
- Możliwe stany maniakalne
- Trudności z koncentracją lub pętle myśli
- Trudności z niektórymi zadaniami poznawczymi
- Lęk, pobudzenie lub niepokój
- Trudności lub dyskomfort w kontaktach społecznych
- Zwiększona wrażliwość na światło
Jeśli wystąpią u Ciebie jakiekolwiek niepokojące odczucia, które najczęściej występują przy większych dawkach, ważne jest, aby zachować spokój i poczekać, aż ustąpią. Może być również pomocne porozmawianie z kimś zaufanym i doświadczonym o tym, co przeżywasz.
Dawka muzealna (0,5-1,5 gram)
Dawka muzealna to termin stworzony przez biochemika i farmakologa dr Alexandra Shulgina, który określił ją jako dawkę substancji psychodelicznej, która pozwala na uczestnictwo w publicznych aktywnościach (takich jak oglądanie obrazów w muzeum) bez zwracania na siebie uwagi.
Dawka muzealna wywołuje bardziej wyraźne efekty niż mini-dawka, ale nadal nie jest to pełne psychodeliczne doświadczenie.
Najczęstsze efekty to:
- Poprawa nastroju, euforia lub podekscytowanie
- Łagodne wizje
- Zwiększona empatia
- Płynność konwersacji
- Introspekcja
- Zwiększone stany przepływu
- Wyostrzone zmysły
- Większe docenianie muzyki, sztuki itp.
- Zwiększona kreatywność
- Wzmocnienie nastroju, pozytywnego lub negatywnego
- Zmieniona percepcja dźwięku
- Rozszerzenie lub skurczenie czasu (czas płynie wolniej lub szybciej)
- Zwiększona wrażliwość na światło
- Rozszerzenie źrenic
- Trudności z koncentracją lub pętle myśli
- Trudności lub dyskomfort w kontaktach społecznych
Dawka umiarkowana (2-3,5 gram)
Dawki umiarkowane to poziom, na którym może rozpocząć się pełne doświadczenie psychodeliczne, ale nie musi do niego dojść. Można spodziewać się wizji wzrokowych, w tym wzorów i fraktali, a także zniekształcenia poczucia czasu i głębi.
Na tych dawkach nadal możliwy jest kontakt z otaczającą nas rzeczywistością – postrzeganie jej będzie po prostu bardzo zmienione.
Najczęstsze efekty to:
- Zmieniające życiowe wglądy introspekcyjne lub filozoficzne
- Zwiększony przepływ idei
- Większe docenianie muzyki, sztuki itp.
- Odkrycie, że wcześniej monotonne rzeczy mogą być zabawne lub interesujące
- Wyraźny początek, szczyt i koniec działania substancji
- Wzmocnienie emocji, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych
- Wizje z otwartymi i zamkniętymi oczami (np. wzory, aury)
- Synestezja
- Wrażliwość na światło
- Kompulsywne ziewanie
- Dezorientacja
- Strach i lęk
- Trudności z zadaniami poznawczymi
- Zawroty głowy
- Nudności
Warto podkreślić, że dawka umiarkowana może być intensywnym doświadczeniem, dlatego ważne jest, aby przygotować się do niego odpowiednio. Przed przyjęciem substancji psychodelicznej należy znaleźć bezpieczne i wygodne miejsce, na czas trwania doświadczenia. Dobrze jest również mieć przy sobie osobę zaufaną z dużym doświadczeniem, która może zapewnić wsparcie oraz pomoc w razie potrzeby.
Terapeutyczna dawka (5+ gram)
Terapeutyczna dawka powoduje całkowitą utratę kontaktu z otaczającą rzeczywistością jednocześnie przy zachowaniu pełnej świadomości tego co się dzieje. Przy użyciu tej dawki możesz doświadczać intensywnych wizji, śmierci ego, mistycznych doświadczeń i głębokiej introspekcji. Pamiętaj, aby podejść do tego doświadczenia z szacunkiem i przygotować się najlepiej jak to możliwe.
Typowe efekty to:
- Doświadczenie mistyczne: niektórzy ludzie doświadczają głębokich, religijnych lub duchowych doświadczeń po zażyciu terapeutycznej dawki grzybów psychodelicznych. Mogą poczuć się połączenie z kosmosem lub wszechświatem, lub doświadczyć poczucia jedności ze wszystkim, co nas otacza.
- Zmieniające życie wglądy: ludzie mogą zrozumieć swoje życie z nowej perspektywy lub znaleźć nowe sposoby na radzenie sobie z problemami.
- Śmierć ego: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może również prowadzić do doświadczenia śmierci ego. W tym doświadczeniu ludzie mogą stracić poczucie własnej tożsamości i poczuć się, jakby byli częścią czegoś większego niż oni sami.
- Bardzo silne wizje: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może powodować bardzo silne wizje, zarówno przy otwartych, jak i zamkniętych oczach. Wizje te mogą być realistyczne lub abstrakcyjne, i mogą obejmować zarówno rzeczywistość zewnętrzną, jak i wewnętrzną.
- Synestezja: to doświadczenie łączenia dwóch lub więcej zmysłów. Ludzie doświadczający synestezji mogą na przykład zacząć “słyszenia” kolorów i “widzenia” dźwięków. Terapeutyczna dawka grzybów halucynogennych może wzmocnić synestezję lub spowodować, że ludzie doświadczają jej po raz pierwszy.
- Czas traci znaczenie: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może spowodować utratę poczucia czasu. Można poczuć, jakby czas się zatrzymał na wieki lub płynął bardzo szybko.
- Dezorientacja: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może powodować dezorientację. Ludzie mogą mieć trudności z orientowaniem się w przestrzeni lub z rozpoznawaniem ludzi i przedmiotów.
- Zaburzenia funkcji motorycznych: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może upośledzać funkcje motoryczne. Ludzie mogą mieć trudności z chodzeniem, mówieniem lub wykonywaniem innych, normalnie prostych czynności.
- Strach i niepokój: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może powodować silny strach i niepokój. Ludzie mogą czuć się przytłoczeni lub zagubieni, i mogą mieć trudności z radzeniem sobie z intensywnymi doświadczeniami.
- Skrajne trudności z zadaniami poznawczymi: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może utrudniać wykonywanie zadań poznawczych, takich jak myślenie krytyczne lub rozwiązywanie problemów.
- Zawroty głowy: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może powodować zawroty głowy.
- Nudności: terapeutyczna dawka grzybów psylocybinowych może powodować nudności.
Interakcje z innymi substancjami
Jak dotąd nie ma zbyt wielu danych na temat interakcji psylocybiny z innymi substancjami, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, ale najlepiej być ostrożnym i unikać mieszania dwóch substancji ze sobą.
Oto, co wiemy:
Pozytywne interakcje
- Konopie indyjskie: Konopie indyjskie mogą nasilić psychodeliczny charakter grzybów, ale najlepiej poczekać do drugiej połowy doświadczenia, aby nie zakłócać wglądu zapewnianego przez psylocybinę.
- Ketamina: Psylocybina + ketamina . Jeśli łączysz ketaminę z psylocybiną, poczekaj, aż intensywność doświadczenia z psylocybiną minie, zanim użyjesz ketaminy.
- MDMA: Mieszanie MDMA i psylocybiny, potocznie nazywane „hippy flipping”, jest powszechną praktyką. Chociaż żadne istniejące badania nie potwierdzają bezpieczeństwa lub niebezpieczeństwa tej kombinacji, anegdotyczne doniesienia wskazują, że MDMA może nasilić doświadczenie psylocybinowe, a nawet pomóc uniknąć przytłoczenia negatywnymi emocjami.
- kakao: według tradycji azteków i mazateków spożywało się grzyby w formie ususzonej lub z odrobina miodu. W kulturach tych przyjmowanie grzybów zazwyczaj było poprzedzone (na ok godzinę przed) wypiciem kubka kakao z odrobiną miodu, prawdopodobnie, dla przełamania goryczy.[26]
Negatywne interakcje
- Alkohol: Anegdotyczne doniesienia z izb przyjęć sugerują, że powstrzymywanie się od spożywania alkoholu podczas zażywania grzybów jest najbezpieczniejszym i najrozsądniejszym rozwiązaniem. Najlepiej powstrzymać się od spożywania alkoholu podczas stosowania jakichkolwiek substancji psychodelicznych.[4]
- Adderall, Xanax, antydepresanty SSRI: Są to silne leki psychoaktywne którym niejednokrotnie towarzyszą efekty uboczne, dlatego stosowanie substancji psychodelicznych w połączeniu z tymi lekami powinno być podejmowane z wyjątkową ostrożnością. Ponadto psylocybina jest silnym agonistą serotoniny, co oznacza, że może zakłócać działanie wszelkich leków wpływających na system serotoninergiczny.
korzyści i zagrożenia
04
Potencjalne korzyści
Wśród wielu starożytnych kultur, które ich używały, grzyby psylocybinowe mają długotrwałą, głęboką i bogatą opinie jako środek uzdrawiający i zmieniający życie. Grzyby psylocybinowe w starożytnych kulturach były traktowane z ogromnym szacunkiem jako źródło mądrości oraz mocy uzdrawiających.
Badania nad szerokim i różnorodnym zastosowaniem grzybów psylocybinowych są prowadzone w Stanach Zjednoczonych i wielu miejscach na świecie, a dowody wskazują, że rzeczywiście są one motorem rozwoju osobistego. Jedno z badań opublikowanych w The New England Journal of Medicine (2022r) wykazało, że „jednorazowa dawka psylocybiny spowodowała znaczący i trwały spadek nastroju depresyjnego i lęku, a także wzrost jakości życia.”[10]
Natomiast badanie opublikowane w 2021 roku, przeprowadzone (na 59 pacjentach) przez Imperial College London wykazało że psylocybina jest bardziej skuteczna w leczeniu depresji niż leki psychotropowe typu SSRI.[11]
Mistyczne i głębokie doświadczenia są obecnie badane i eksplorowane w medycynie głównego nurtu. Wyniki są obiecujące i sugerują, że psylocybina może być potężnym uzdrowicielem.
Badania kliniczne obejmujące pacjentów z chorobą nowotworową zagrażającą życiu były i są obecnie prowadzone w Stanach Zjednoczonych i za granicą. Te badania przede wszystkim próbują zrozumieć skuteczność doświadczeń z terapeutycznymi dawkami psylocybiny podawanymi w środowiskach medycznych jako narzędzia do zmniejszania stresu psychologicznego i lęku, który często towarzyszy diagnozie chorób zagrażających życiu.[14] Osoby z nieuleczalną chorobą nowotworową, które otrzymały jednorazową dawkę psylocybiny, doświadczyły znacznego zmniejszenia stresu i lęku towarzyszącego przy nadchodzącej śmierci. Ponadto istnieje rosnąca liczba badań sugerujących, że powodem dla którego psylocybina jest tak skuteczna, jest jej wpływ na neuroplastyczność mózgu, czyli zdolność mózgu do uczenia się, rozwoju, i, co najważniejsze, zmiany w nawykach myślowych.
Zagrożenia
Psylocybina jest ogólnie uważana za jedną z najbezpieczniejszych substancji psychoaktywnych, jakie można zażyć. Global Drug Survey z 2017 roku wykazał, że psylocybina jest najbezpieczniejszym ze wszystkich rekreacyjnych substancji dostępnych na rynku i że tylko 0,2% osób, które zażyły psylocybinę w 2016 roku, potrzebowało pomocy medycznej. Jest to pięć razy mniej niż w przypadku MDMA, LSD i kokainy. Psylocybina nie jest również uzależniająca i nie ma znanej śmiertelnej dawki, co oznacza, że nawet jeśli mamy trudne doświadczenie, mało prawdopodobne jest, aby przedawkować.
Mimo to zażywanie każdej substancji nie jest pozbawione ryzyka. Na początku i w trakcie doświadczenia z grzybami psylocybinowymi możemy odczuwać nudności, potliwość, drętwienie i drżenie. Może również prowadzić do lęku, ataków paniki, paranoi i wahań nastroju. Badanie opublikowane w czasopiśmie Substance Abuse and Misuse wykazało, że aż 33% ankietowanych osób, które zażyły grzyby psylocybinowe, doświadczyło paranoi i lęku w pewnym momencie doświadczenia. Długoterminowe negatywne skutki fizyczne i psychiczne są rzadkie.
Czasami występuje zaburzenie postrzegania spowodowane halucynogenami (Hallucinogen Persisting Perception Disorder – HPPD), które jest powszechnie znane jako „flashbacki”. Jednak w przeciwieństwie do flashbacków związanych z PTSD, HPPD jest specyficzne dla substancji psychodelicznych i polega na zmianach percepcyjnych po tygodniach lub miesiącach po zażyciu psylocybiny (lub innego psychedelika). Częstość występowania HPPD jest nieznana, ale jest uważane za zaburzenie bardzo rzadkie i nie jest związane z żadnymi zmianami fizycznymi ani uszkodzeniami neurologicznymi.
ZASTOSOWANIE TERAPEUTYCZNE
05
Już w latach 60. i 70. badania nad grzybami psylocybinowymi sugerowały, że substancja ta może odgrywać obiecującą rolę w leczeniu szerokiego spektrum zaburzeń, w tym migren klasterowych, zaburzeń nastroju i uzależnień.[5]
Jednakże po tym, gdy federalny rząd Stanów Zjednoczonych zaklasyfikował psilocybinę jako substancję kontrolowaną Schedule I w latach 70., badania nad jej działaniem terapeutycznym zostały zatrzymane. W Stanach Zjednoczonych, Schedule I Controlled Substances to kategoria substancji podlegających ścisłej kontroli ze względu na wysoki potencjał nadużyć i brak zastosowania medycznego. Oznacza to, że substancje te uznaje się za szczególnie niebezpieczne, a ich posiadanie, wytwarzanie czy dystrybucja są obwarowane surowymi przepisami i karami. Wszystko to zmieniło się wraz z nadejściem renesansu psychodelików i ich powrotu do mediów (szczególnie internetu).
Dziś, gdy anegdotyczne dowody o terapeutycznych efektach psylocybiny w końcu przykuły uwagę lekarzy i urzędników regulacyjnych oraz przeniknęły do głównego nurtu, badania są finansowane i prowadzone przez wiele organizacji, w tym MAPS, The Beckley Foundation i The Johns Hopkins Center for Psychedelic & Consciousness Research. Podobnie jak badania w latach 60. i 70., dotychczasowe badania wykazują, że psylocybina może mieć głęboki wpływ terapeutyczny
Psylocybina w leczeniu zaburzeń nastroju i lękowych
Przez lata anegdotyczne doniesienia wskazywały, że psylocybina (i inne substancje psychodeliczne) są skuteczne w leczeniu zaburzeń nastroju, takich jak depresja i lęk. Obecnie jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych obszarów współczesnych badań klinicznych z udziałem psylocybiny, co skłoniło rząd federalny do zezwolenia na przeprowadzenie ściśle kontrolowanych badań nad potencjałem terapeutycznym zastosowaniem psylocybiny w leczeniu zaburzeń nastroju.
W 2011 roku przeprowadzono badanie pilotażowe, w którym testowano wpływ psylocybiny na depresję i lęk przed końcem życia u pacjentów z rakiem terminalnym.[6] Pacjenci w tym badaniu mieli zaawansowaną chorobe nowotworową i kliniczną diagnozę stresu lub lęku związanego z chorobą. Po leczeniu psylocybiną naukowcy zaobserwowali znaczną poprawę w zakresie depresji i lęku aż do sześciu miesięcy po zakończeniu badania. Badanie to ostatecznie uzyskało status fazy II od FDA ( Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration), co oznacza, że można przeprowadzić większe badanie.
Inne badanie przeprowadzone przez prestiżową grupę badawczą w Londynie sugeruje, że psylocybina może być stosowana w leczeniu ciężkiej depresji.[7] W badaniu dwunastu pacjentom podano dwie dawki psylocybiny (jedną niską i jedną wysoką), w połączeniu ze wsparciem psychologicznym. Tydzień po drugiej dawce wyniki testów na depresje zostały znacząco obniżone u prawie wszystkich pacjentów, a u ośmiu z dwunastu osób biorących udział w badaniu, nie wykazano żadnych objawów depresji. Trzy miesiące później pięciu pacjentów nadal było wolnych od depresji, a u czterech z pozostałych siedmiu nastąpiła redukcja oceny depresji z „ostrej” na „łagodną lub umiarkowaną”.
Natomiast badanie opublikowane w 2021 roku, przeprowadzone (na 59 pacjentach) przez Imperial College London wykazało że psylocybina jest bardziej skuteczna w leczeniu depresji niż leki psychotropowe typu SSRI.[11]
Wykazano również, że leczenie psylocybiną skutecznie redukuje objawy zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego (OCD) w niewielkim badaniu z udziałem osób, które nie reagowały na konwencjonalną terapię lekami SSRI.[8] W badaniu tym wszyscy pacjenci wykazali redukcję objawów OCD od 23% do 100%.
Psylocybina w leczeniu uzależnień
Nieżyjący już Humphrey Osmond, który spopularyzowała termin „psychedeliki” na określenie substancji halucynogennych, był głównym pionierem badań nad psychodelikami.
Główne zainteresowanie H.Osmonda było jak związki psychodeliczne, podawane w starannie kontrolowanych warunkach, mogły pomóc w wyleczeniu zaburzeń związanych z nadużywaniem substancji, a zwłaszcza alkoholizmu. W latach 1954-1960 leczył prawie 2000 alkoholików podjąć LSD, stwierdzając, że 40 do 45% jego pacjentów całkowicie zaprzestało picia po roku leczenia.
Mimo sukcesów H. Osmonda i innych badaczy psychodelików w tamtym czasie, badania nad psychodelikami w leczeniu uzależnień i innych zaburzeń psychicznych zostały zatrzymane w latach 70.
Badania H. Osmonda przy użyciu LSD przykuły uwagę naukowców do badania innych psychodelików i ich terapeutycznego wpływu na leczenie uzależnień, w tym psylocybiny. Dopiero w 2014 roku badacze zaczęli ponownie badać potencjał leków psychodelicznych w leczeniu nadużywania substancji, kiedy pilotażowe badanie z Johns Hopkins University pokazało, jak dawki psylocybiny mogą pomóc ludziom rzucić palenie papierosów.
Na przykład w 2019 roku badacze z Johns Hopkins przeprowadzili ankietę online badającą psychodeliki i alkoholizm, stwierdzając, że po doświadczeniach psychodelicznych 83% uczestników zaprzestało picia lub zmniejszyło spożycie alkoholu do tego stopnia, że nie spełniają już kryteriów zaburzeń związanych z nadużywaniem alkoholu.[24]
Rok po pierwszym badaniu zespół przeprowadził kolejne, tym razem z udziałem osób uzależnionych od różnych substancji, w tym stymulantów, marihuany i opioidów. Wyniki tego badania pokazały, że po leczeniu psychodelicznym liczba osób spełniających kryteria uzależnienia zmniejszyła się z 96% do 27%.
W 2022 roku Uniwersytet Nowojorski (NYU) przeprowadzili badanie, aby sprawdzić, czy terapia wspomagana psylocybiną jest korzystna w leczeniu uzależnienia od alkoholu. W badaniu tym, opublikowanym w czasopiśmie JAMA Psychiatry, 93 osoby pijące nadmiernie otrzymały 12 tygodni sesji psychoterapii połączonych z psylocybiną lub placebo. Badanie było randomizowane i podwójnie ślepe, co oznacza to, że uczestnicy zostali losowo przydzieleni do jednej z dwóch grup: grupy otrzymującej psylocybinę lub grupy otrzymującej placebo. Ani uczestnicy, ani ich terapeuci nie wiedzieli, która grupa otrzymuje którą substancję.
Osoby, które otrzymały terapię wspomaganą psylocybiną, zmniejszyły ilość dni, w których spożywały dużo alkoholu, o 83%. W grupie placebo zmniejszenie wyniosło 51%. Po 8 miesiącach od zakończenia badania, prawie połowa osób z grupy, która otrzymała psylocybine całkowicie zaprzestała picia. W grupie, która otrzymała placebo odstawiło alkohol tylko 27% osób.
Jon Kostas był jednym z uczestników badania, w wieku 12 lat zaczął mieć problem z piciem, wyczerpał już wszystkie możliwości osiągnięcia trzeźwości. Nic nie pomagało, dopóki w 2015 roku w ramach badania nie zażył psylocybiny i od tego czasu nie pije alkoholu.
“Jestem dozgonnie wdzięczny i zobowiązany, to uratowało mi życie.“ – Jon Kostas
„Psylocybina podawana w połączeniu z psychoterapią wiązała się z solidnymi i trwałymi spadkami spożycia alkoholu, które były większe niż te obserwowane po podaniu aktywnego placebo z psychoterapią”, napisał dr Michael Bogenschutz, dyrektor Centrum Medycyny Psychodelicznej NYU i główny autor badania.
Jeśli chcesz dowiedzieć się z pierwszej ręki jak grzyby psylocybinowe pomogły w zerwaniu z mocnym uzależnieniem od alkocholu, przeczytaj list jaki nadesłał nam Zbigniew z Kanady.
Psylocybina w leczeniu klasterowych bólów głowy
Migreny klasterowe są to silne, ale krótkotrwałe bóle głowy, które często opisywane są jako niewyobrażalnie bolesne i utrudniające życie. W przeciwieństwie do migren, migreny klasterowe występują w “klastrach”, które mogą trwać tygodnie lub nawet miesiące.
W połowie pierwszej dekady XXI wieku lekarze i naukowcy zaczęli interesować się psylocybiną i LSD jako potencjalnymi metodami leczenia migren klasterowych po tym, jak niektórzy ich pacjenci zgłaszali remisję choroby po rekreacyjnym użyciu substancji psychodelicznych.
Jedno z badań wykazało, że psylocybina może być skutecznym lekarstwem w leczeniu migren klasterowych niż obecnie dostępne leki, przy czym prawie 50% pacjentów zgłosiło, że psylocybina jest całkowicie skutecznym lekarstwem.[12]
Czy psylocybina przeprogramowuje mózg?
Niektórzy naukowcy zaczynają wysuwać teorię, że wiele korzystnych efektów psylocybiny na schorzenia zdrowia psychicznego może być spowodowane jej zdolnością do “resetu” sieci trybu domyślnego (DMN – Default Mode Network), układu sterowania mózgu. Nadaktywna DMN była powiązana z depresją i innymi zaburzeniami nastroju, a psylocybina wykazała, że drastycznie zmniejsza aktywność DMN w tym obszarze.[15] Zostało to powiązane z działaniem przeciwdepresyjnym.[16]
Jednym z najbardziej znanych badań nad psychodelikami było badanie, które wykorzystało obrazowanie mózgu o wysokiej rozdzielczości, aby zbadać wpływ LSD na mózgi ochotników. Badanie to wykazało, że LSD (a także inne psychodeliki, takie jak grzyby psylocybinowe) mają ogromny wpływ na sieć domyślną, czyli DMN. DMN to system w mózgu odpowiedzialny za refleksję nad sobą oraz schematy myślowe, który odgrywa ważną rolę w naszej codziennej świadomości.
Kiedy bierzemy duże dawki psychodelików, uwalniana jest kontrola DMN nad świadomością, co pozwala nam uwolnić się od typowych schematów myślowych. Jest prawdopodobne, że to właśnie zakłócenie DMN powoduje typowe uczucie „rozpuszczenia ego”, gdy bierzemy duże dawki psychodelików, ponieważ badania sugerują, że to DMN kontroluje nasze poczucie siebie i tożsamości.
Narastająca ilość dowodów naukowych sugeruje, że DMN może odgrywać rolę w różnych zaburzeniach psychicznych, a także hamować naszą naturalną kreatywność. Psychodeliki mogą uwolnić nasz umysł z rygorystycznej kontroli DMN, dając nam szansę na wolność i kreatywność.
Odkrycie to ma istotne implikacje dla zdrowia psychicznego. W zaburzeniach takich jak depresja, lęk i OCD zaobserwowano nadmierną aktywność DMN, co wiąże się z powtarzającymi negatywnymi myślami. Prawdopodobnie, jeśli uda się zmniejszyć kontrolę DMN nad świadomością, uda się złagodzić objawy depresji i potencjalnie kontrolować problemy związane z OCD i lękiem.
Badanie 12 pacjentów z ciężką depresją wykazało, że terapia wspomagana psylocybiną radykalnie zmniejszyła wyniki w zakresie depresji, a poprawa ta utrzymywała się przez co najmniej trzy miesiące. Uczestnicy badania przeszli dwie sesje terapeutyczne, pierwsza z dawką 10 mg psylocybiny i druga z dawką 25 mg. Badanie uzupełniające sugeruje, że psylocybina „resetuje” mózgi pacjentów z depresją poprzez wyłączenie i ponowne włączenie DMN, bezpośrednio przyczyniając się do redukcji objawów depresji.
ROZWÓJ OSOBISTY i duchowy
06
Anegdotyczne doniesienia od dawna popierają te wstępne odkrycia. Po doświadczeniu z psylocybiną ludzie często zgłaszają większe docenienie muzyki, sztuki i natury, a także większą tolerancję i współczucie dla innych (empatię), a także zwiększoną kreatywność i wyobraźnię.
Badanie z 2011 roku wykazało również, że ponad rok po tym, jak uczestnicy mieli pojedyncze doświadczenie z grzybem psylocybinowym, ich samoocena otwartości pozostawała znacząco podwyższona, co badacze w tym badaniu i poza nim przypisują nieco tajemniczemu, ale potężnemu aspektowi: doświadczeniu mistycznemu.[10]
Doświadczenie mistyczne jest w tym przypadku definiowane jako “uczucie jedności i połączenia ze wszystkimi ludźmi i rzeczami, poczucie świętości, uczucie spokoju i radości, poczucie transcendencji normalnego czasu i przestrzeni, niewyrażalność i intuicyjne przekonanie, że doświadczenie to jest źródłem obiektywnej prawdy o naturze rzeczywistości”.
Identyfikacja religijna osób, które zgłosiły, że miały doświadczenie mistyczne podczas doświadczenia z grzybem psylocybinowym, obejmuje całe spektrum, ale co ciekawe, głębokość takich doświadczeń nie wydaje się korelować z przekonaniami religijnymi – nawet ateiści zgłaszali ważność swoich wywołanych grzybem psylocybinowym doświadczeń mistycznych. Ponadto badania wykazały, że im bardziej intensywne jest doświadczenie mistyczne, tym większe są pozytywne, długoterminowe zmiany.[20]
Te subiektywne efekty, takie jak poczucie wzajemnych powiązań, są prawdopodobnie wynikiem zdolności psylocybiny do zmniejszania wzajemnych powiązań ośrodków integracyjnych w mózgu[21]
Oznacza to, że psylocybina umożliwia większą “krzyżową rozmowę” między regionami mózgu, które są zazwyczaj odizolowane. Naukowcy spekulują, że umożliwia to stan “nieograniczonego poznawania”, co oznacza, że sposoby, w jakie zazwyczaj organizujemy, kategoryzujemy i różnicujemy aspekty świadomego doświadczenia, zostają rozbite, a myślenie staje się bardziej elastyczne.[22] Aby zrozumieć, w jaki sposób może to być korzystne, warto wiedzieć, że podobne wzorce aktywności mózgu obserwuje się również podczas różnych stanów medytacji.
Nie powinno więc dziwić, że badania wykazały, że psylocybina może być wykorzystana do wzmocnienia praktyki duchowej. W badaniu 75 uczestników wzięło udział w sześciomiesięcznym kursie duchowym obejmującym medytację, uważność i samorefleksję. Podczas kursu uczestnikom podawano niską lub wysoką dawkę psylocybiny. Pod koniec sześciu miesięcy uczestnicy, którym podano wysoką dawkę psylocybiny, wykazali znacznie większą poprawę w zakresie miar duchowości, takich jak bliskość interpersonalna, sens życia, transcendencja śmierci i wybaczenie.[23]
Mając na uwadze wszystkie te informacje, wiele osób uważa, że grzyby psylocybinowe (i inne psychodeliki) mogą być kluczowym elementem samodoskonalenia. Wiele osób wierzy, że grzyby psylocybinowe mogą pomóc podjąć niezbędne kroki, aby stać się najlepszą wersją siebie, poprzez umożliwienie doświadczenia poczucia połączenia ze wszechświatem (w jakiejkolwiek indywidualnej formie ono występuje) i skonfrontowania się z najgłębszą częścią siebie.
Mikrodawkowanie
07
Chociaż nowoczesna historia psychedelików sięga lat 50. XX wieku, zainteresowanie mikrodawkowaniem wzrosło wraz z publikacją książki dr. Jamesa Fadimana z 2011 roku “The Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys”. Książka ta bada mikrodawkowanie jako subkulturę stosowania psychedelików. Chociaż mikrodawkowanie było stosowane przez wiele kultur rdzennych, a także przez współczesnych profesjonalistów, aby odblokować wiele korzyści, książka Fadimana formalnie wprowadziła termin “mikrodawkowanie” do głównego nurtu psychedelików.
Trwające badania Fadimana są również jednym z niewielu współczesnych badań nad wpływem mikrodawkowania. Chociaż w ostatnim czasie przeprowadzono kilka badań klinicznych badających skuteczność mikrodawkowania, więcej wiemy o tym, jak duże dawki psychedelików wpływają na mózg. Ale prawdopodobnie mikrodawkowanie działa podobnie, tylko na mniejszą skalę. Obecnie trwa wiele dyskusji popartymi badaniami, aby ustalić ile z korzyści daje mikrodawkowanie a ile jest wynikiem efektu placebo[13]
HISTORIA
08
Krótka historia
Dowody archeologiczne z Sahary sugerują, że ludzie używali grzybów psylocybinowych od co najmniej 8000 lat, a grzyby są przedstawione w prehistorycznej sztuce w wielu regionach geograficznych.[27]
Więcej na temat znaleziska archeologicznego w Tin-Tazarift (Tassili, Algeria) przedstawiającego tzw. szamana-pszczołę pokrytego grzybami możesz się dowiedzieć z tego filmu: 💠 niebieski miód wzmacnia siłę grzybów psylocybinowych
W większości przypadków uważa się, że są to symbole religijne, często w kontekście ceremonii świętujących przejścia życiowe. Niektórzy uważają, że jeśli nasi przodkowie rzeczywiście używali grzybów, to doświadczenie to mogło wpłynąć na prehistoryczną kulturę, od sztuki po religię i wartości społeczne regulujące codzienne życie.
Niektórzy posuwają tę teorię bardzo daleko. W latach 90. XX wieku etnobotanik Terence McKenna wysunął hipotezę “Stoned Ape”, która sugeruje, że gdy wcześni ludzie lub przedludzkie hominidy spożywały grzyby psylocybinowe, wyzwoliło to intelektualne postępy, które prowadziły do korzyści ewolucyjnych – w tym do umysłu, jaki znamy go dzisiaj. Należy zauważyć, że społeczność naukowa odnosi się do tej hipotezy sceptycznie ze względu na brak dowodów naukowych wspierających niektóre jej założenia.
Istnieją jednak liczne relacje z okresu prekolumbijskiego o stosowaniu grzybów psylocybinowych wśród kultur Majów i Azteków w Mezoameryce, a mianowicie w Meksyku i Gwatemali. Po podbiciu tych obszarów w XV i XVI wieku Hiszpanie zakazali rdzennej ludności stosowania grzybów psylocybinowych, uznając ją za barbarzyńską i nie cywilizowaną praktykę kulturową. Mimo to rdzenna ludność ignorowała hiszpańskie prawo i w tajemnicy przez ponad 400 lat nadal stosowała i przyjmowała grzyby, aby zachować swoje dziedzictwo kulturowe.
Pierwsza wiarygodna relacja na Zachodzie o “intoksykacji” grzybami psylocybinowymi pochodzi z 1799 roku, kiedy to czwórka dzieci została przypadkowo nakarmiona Psilocybe semilanceata, gatunkiem grzybów psylocybinowych, które ich ojciec nieświadomie zebrał i ugotował w gulaszu.
Słynny szwajcarski chemik Albert Hofmann (który zsyntetyzował LSD) po raz pierwszy wyizolował psilocybinę w laboratorium w 1957 roku z Psilocybe mexicana, gatunku grzybów występującego głównie w Ameryce Środkowej. Rok później została ona po raz pierwszy wyprodukowana syntetycznie.[28]
Gordon Wasson, były wiceprezes J.P. Morgan & Company, odbył podróż 1955 roku do Oaxacan w Meksyku, aby spotkać się z szamanką Marią Sabiną, członkinią rdzennego plemienia Mazatec, która wprowadziła go do świata grzybów psylocybinowych. Podczas swojej pierwszego doświadczenia z grzybami psylocybinowymi relacjonował, że czuł się, jakby jego dusza została wydobyta z ciała.[29] Wasson skutecznie zapoczątkował ruch grzybów psylocybinowych na Zachodzie, gdy w 1957 roku magazyn “Time Magazine” opublikował jego esej “Seeking the Magic Mushroom”, w którym opisał swoje doświadczenia.
Po przeczytaniu o doświadczeniach Wassona i podróży do Oaxacan, aby samemu doświadczyć grzybów psylocybinowych, Timothy Leary i Richard Alpert, naukowcy z Uniwersytetu Harvard, założyli Harvard Psilocybin Project, który wkrótce potem doprowadził do ich zwolnienia z pracy. Zrobili więc to, co zrobiłby każdy bezrobotny, charyzmatyczny naukowiec w 1962 roku: rozpoczęli ruch psychodeliczny.
W 1971 roku psylocybina została zakwalifikowana do Listy I przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) o substancjach psychotropowych w Stanach Zjednoczonych, co oznacza, że należy do substancji które nie mają obecnie akceptowanego zastosowania medycznego i mają wysoki potencjał do uzależniający, tym samym stała się nielegalna, a każdy kto chce ją dzisiaj badać musi się ubiegać o specjalną licencję.[30] Jednakże grzyby psylocybinowe nie były częścią konwencji ONZ, co do dziś pozwala krajom, które podpisały konwencję (w istocie traktat), na regulowanie grzybów, które naturalnie zawierają psilocybinę, w sposób, jaki uznają za stosowny.
Rodzaje grzybów psylocybinowych
Spośród ponad 180 znanych gatunków grzybów psylocybinowych, najbardziej znane to:
- Psilocybe cubensis: Najbardziej znany i szeroko uprawiany grzyb psylocybinowy.
- Łysiczka lancetowata (Psilocybe semilanceata): Gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae. Jest to zarówno jeden z najbardziej rozpowszechnionych grzybów psylocybinowych w przyrodzie, jak i jeden z najsilniejszych. Znany również pod nazwą “Liberty Cap”.
- Psilocybe azurescens: Odkryty przez światowej sławy mykologa Paula Stametsa w połowie lat 90., jest prawdopodobnie najbardziej psychoaktywnym grzybem psylocybinowym na świecie.
- Psilocybe natalensis: W 1995 roku naukowcy odkryli grzyby P. natalensis w regionie Natal w Południowej Afryce. Psychonauci twierdzą, że ten magiczny grzyb, zwany “Natal Super Strength”, jest 1,5 do 2 razy silniejszy od szczepów P. cubensis i zapewnia bardziej intensywne doznania wizualne.
- Psilocybe cyanescens, powszechnie znany jako “Wavy Caps”, to gatunek grzyba, który zawiera psychoaktywne związki psylocybinę i psylocynę i jest znany ze swoich silnych właściwości halucynogennych. Zazwyczaj rośnie na wiórach drzewnych i innych podłożach drewnianych. Charakteryzuje się falistym kształtem kapelusza oraz reakcją sinienia po dotknięciu lub uszkodzeniu.
FAQ
09
Czy to prawda że grzyb psylocybinowy mówi?
Istnieją doniesienia, że grzyby psylocybinowe mogą wywołać dialog pomiędzy osobą, która je spożywa, a głosem nieznanego pochodzenia. Jest to swoistego rodzaju fenomen który wyróżnia grzyby psylocybinowe od innych psychodelików. Badanie przeprowadzone na 128 użytkownikach psylocybiny i opublikowane w 1996 roku, potwierdza ten fenomen.
W niemal połowie zgłoszonych doświadczeń uczestnicy badania mieli wrażenie, że głos dochodzi spoza ich głów. Większość uczestników stwierdziła również, że głos nie był znajomy, kiedy po raz pierwszy usłyszeli go z psylocybiną. Innymi raportowanym cechami głosu były: głos zwykle brzmiał staro (jest to zgodne z ustaleniami co najmniej jednego innego źródła – Oss i Oeric, 1991), oraz głos zwykle brzmiał męsko.
T. McKenna ustalił również że fenomen występuje tylko przy większych dawkach psylocybiny, min. 9.5 gram suszonych grzybów co odpowiada około 50 mg psylocybiny.
Z naszego własnego doświadczenia wysuwamy tezę, że aby fenomen mógł zaistnieć, nie należy grzybów psylocybinowych mieszać z żadną inną substancją.
Czy konsumpcja Grzybów psylocybinowych powoduje szaleństwo?
Badacze wykazali podobieństwa między doświadczeniami grzybowymi a epizodami psychotycznymi, takimi jak te występujące w schizofrenii, ale w prawie wszystkich przypadkach jest to zjawisko tymczasowe.[36] Nawet osoby, które są przyjmowane do izby przyjęć po zażyciu grzybów psylocybinowych, wracają do normalnego stanu fizycznego i psychicznego w ciągu kilku godzin.[37] Duże badanie populacyjne wykazało zmniejszone prawdopodobieństwo wystąpienia problemów psychologicznych i samobójstwa wśród osób używających psychodelików, takich jak grzyby psylocybinowe czy LSD.[38] Inne badanie populacyjne na grupie 130 tyś dorosłych nie wykazało że istnieje jakiekolwiek połączenie pomiędzy klasycznymi psychodelikami (w tym psylocybiny) a problemami natury psychicznej oraz skłonnościami do samobójstw.[25]
Chociaż nie ma rozstrzygających dowodów sugerujących, że ukryte problemy ze zdrowiem psychicznym mogą być zaostrzone przez używanie psychodelików, wielu naukowców uważa, że tak jest.[39] W związku z tym, jeśli masz historię chorób psychicznych, powinieneś wziąć wszystkie dostępne informacje pod uwagę i zrobić dogłębny research w własnym zakresie.
Czy Grzyby psylocybinowe powodują krwawienie mózgu, żołądka i/lub niewydolność nerek?
“Krwawienie mózgu” zostały zdiagnozowane jako udar, wylew lub tętniak. Nie ma żadnych dowodów na to, aby kiedykolwiek zdarzyło się to po zażyciu grzybów psylocybinowych, ani na to, że grzyby te powodują krwawienie żołądka. Raport z 1981 roku wykazał, że dwoma najczęstszymi powikłaniami związanymi z używaniem grzybów były rozszerzone źrenice i nadmiernie wrażliwe odruchy.[33] Inne przeglądy literatury nie wykazały żadnych powikłań związanych z używaniem grzybów u zdrowych osób.[34][35]
Jeśli chodzi o problemy z nerkami, problem polega na błędnej identyfikacji grzybów. Psychodeliczny gatunek grzybów Psilocybe semilanceata nie powoduje problemów z nerkami, ale grzyby z rodziny Cortinarius są często mylone z Psilocybe semilanceata i są szkodliwe dla nerek.
Czy Magiczne Grzyby są trujące?
To zależy od definicji słowa “trujący”. Jeśli zdefiniujesz substancję chemiczną, która wywołuje stan upojenia, zmienia świadomość i powoduje pewne zmiany fizjologiczne jako trującą, to tak, grzyby psylocybinowe są trujące. Ale jeśli tak jest, to wszystkie substancje są trujące, w tym alkohol, tytoń, marihuana i kofeina, herbata.
Według ankiety z 2017 roku przeprowadzonej przez Global Drug Survey, grzyby są najbezpieczniejszym ze wszystkich narkotyków, jakie ludzie zażywają rekreacyjnie, w tym alkoholu.
Spośród ponad 12 000 osób, które w 2016 r. zgłosiły zażywanie grzybów psylocybinowych, zaledwie 0,2% z nich stwierdziło, że potrzebuje natychmiastowej pomocy medycznej – co stanowi odsetek co najmniej pięciokrotnie niższy niż w przypadku MDMA, LSD, kokainy oraz alkoholu.
„Magiczne grzyby to jedne z najbezpieczniejszych narkotyków na świecie” – powiedział Adam Winstock, konsultant psychiatra ds. uzależnień i założyciel Global Drug Survey, wskazując, że większym ryzykiem jest zbieranie i jedzenie niewłaściwych grzybów w wyniku pomyłek.
Global Drug Survey 2017, w którym bierze udział prawie 120 000 uczestników w 50 krajach, jest największym na świecie corocznym badaniem dotyczącym narkotyków, zawierającym pytania dotyczące rodzajów zażywanych przez ludzi substancji, wzorców ich zażywania oraz tego, czy doświadczyli oni jakichkolwiek negatywnych skutków.
Podczas gdy zatrucie grzybami z nie psychedelicznych gatunków może powodować poważne choroby fizyczne, a w rzadkich przypadkach śmierć, grzyby psylocybinowe nie są toksyczne. Prawidłowe identyfikowanie gatunków grzybów jest zatem kluczowe.
Czy psilocybinę można wykryć w teście na narkotyki?
Grzyby psylocybinowe i ich metabolity nie są uwzględniane w większości standardowych testów na narkotyki. Jednak czasami są uwzględniane w rozszerzonych testach na narkotyki.[40]
Jak mogę stwierdzić, czy mam grzyby psylocybinowe?
Wiele gatunków grzybów zawiera psilocybinę, a niektóre z nich wyglądają podobnie do grzybów trujących, dlatego ważne jest, aby prawidłowo zidentyfikować swoje grzyby. Wiele gatunków grzybów psylocybinowych można rozpoznać po ich długich, cienkich łodygach i krótkich, stożkowych kapeluszach – łysiczka lancetowata .
Zapraszamy do obejrzenia filmu jak rozpoznać łysiczke lancetowatą: https://youtu.be/mLZNcmkCDMw
Inne rzadsze gatunki grzybów, takie jak Penis Envy, charakteryzują się grubymi, pękatymi łodygami i bulwiastymi kapeluszami.
Psilocybe Cubensis (łysiczka kubańska) natomiast sinieje częściowo na kolor niebieski po jej zerwaniu co może pomóc w identyfikacji.
Jeśli nie jesteś pewien, czy masz grzyby psylocybinowe, najlepiej skonsultować się z doświadczonym grzybiarzem lub mykologiem.
Istnieje również możliwość zakupienia zestawów do hodowli grzybów w domu (tz. grow kit) co znacząco minimalizuje ryzyko pomyłki.
Jak spożywać grzyby psylocybinowe?
Grzyby psylocybinowe można zjeść w formie suszonej lub surowej, zaparzyć w herbatę lub przyjąć zmielone w kapsułkach jednakże, co warto wziąć pod uwagę według tradycji azteków i mazateków spożywało się całe grzyby w formie suszonej. W kulturach tych przyjmowanie grzybów zazwyczaj było poprzedzone wypiciem kubka z rozpuszczonym w wodzie kakao z (prawdopodobnie) odrobiną miodu dla przełamania goryczy. Kakao miało pomóc w trawieniu oraz redukowaniu nudności.
Jak mikrodozować grzyby psylocybinowe?
Grzyby psylocybinowe można mikrodozować, przyjmując około 0,1-0,3 g, ale wrażliwość każdego człowieka jest inna dlatego szukamy dawki, która nie jest odczuwalna.
Po więcej szczegółów na temat mikrodozowania zapraszamy do filmu: 💠Co to jest mikrodawkowanie
Jak się zmienia tolerancja na psylocybinę?
Przyjęcie umiarkowanej dawki psylocybiny wywoła natychmiastową tolerancję. Jeśli przyjmiesz psilocybinę ponownie np. następnego dnia, będzie miała ona słabsze działanie. Należy odczekać co najmniej 4 dni między dawkami psylocybiny.
Psylocybina ma również natychmiastowe efekty krzyżowe, co oznacza, że buduje tolerancję na inne psychodeliki z tej samej klasy farmakologicznej.
Czy mogę łączyć psilocybinę z innymi substancjami?
- Psylocybiny nie należy łączyć z Tramadolem, ponieważ może to prowadzić do zespołu serotoninowego.
- Należy zachować ostrożność, łącząc psylocybinę z amfetaminą lub kokainą.
- Kliknij tutaj, aby uzyskać szczegółową (jednocześnie bardzo poglądową) tabelę bezpiecznych kombinacji leków (dane niepotwierdzone naukowo).
Należy pamiętać, że mieszanie psylocybiny z innymi substancjami może zwiększyć ryzyko wystąpienia niepożądanych efektów.
PRZYPISY
10
[1] Passie, T., Seifert, J., Schneider, U., & Emrich, H. M. (2002). The pharmacology of psilocybin. Addiction Biology, 7(4), 357–364. Zaczerpnięte z: https://maps.org/research-archive/w3pb/2002/2002_Passie_22704_1.pdf.
[2] Johnson, M. W., Sewell, R. A., & Griffiths, R. R. (2012). Psilocybin dose-dependently causes delayed, transient headaches in healthy volunteers. Drug & Alcohol Dependence, 123(1), 132–140. Zaczerpnięte z: https://cpdd.org/publications/drug-and-alcohol-dependence/.
[3] Studerus, E., Kometer, M., Hasler, F., & Vollenweider, F. X. (2011). Acute, subacute and long-term subjective effects of psilocybin in healthy humans: a pooled analysis of experimental studies. Journal of Psychopharmacology, 25(11), 1434–1452. Zaczerpnięte z: https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0269881110382466?journalCode=jopa.
[4] van Amsterdam, J., Opperhuizen, A., & van den Brink, W. (2011). Harm potential of magic mushroom use: a review. Regulatory Toxicology and Pharmacology, 59(3), 423–429. Zaczerpnięte z: https://www.ovid.com/product-details.12163.html.
[5] Vollenweider, F. X., & Kometer, M. (2010). The neurobiology of psychedelic drugs: implications for the treatment of mood disorders. Nature Reviews Neuroscience, 11(9), 642–651. Zaczerpnięte z: https://www.nature.com/articles/nrn2884.
[6] Grob, C. S., Danforth, A. L., Chopra, G. S., Hagerty, M., McKay, C. R., Halberstadt, A. L., & Greer, G. R. (2011). Pilot study of psilocybin treatment for anxiety in patients with advanced-stage cancer. Archives of General Psychiatry, 68(1), 71–78. Zaczerpnięte z: https://jamanetwork.com/journals/jamapsychiatry/fullarticle/210962.
[7] Carhart-Harris et al. (2016). Psilocybin with psychological support for treatment-resistant depression: an open-label feasibility study. The Lancet Psychiatry. Zaczerpnięte z: https://www.thelancet.com/action/showPdf?pii=S2215-0366%2816%2930065-7.
[8] Moreno, F. A., Wiegand, C. B., Taitano, E. K., & Delgado, P. L. (2006). Safety, tolerability, and efficacy of psilocybin in 9 patients with obsessive-compulsive disorder. Journal of Clinical Psychiatry, 67(11), 1735–1740. Zaczerpnięte z: https://maps.org/research-archive/w3pb/2006/2006_Moreno_22868_1.pdf.
[9] The difference between ‘placebo group’ and ‘placebo control’: a case study in psychedelic microdosing. Zaczerpnięte z: https://www.nature.com/articles/s41598-023-34938-7.
[10] Single-Dose Psilocybin for a Treatment-Resistant Episode of Major Depression. Zaczerpnięte z: https://www.nejm.org/doi/10.1056/NEJMoa2206443.
[11] Trial of Psilocybin versus Escitalopram for Depression. Zaczerpnięte z: https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2032994.
[12] Schindler et al (2015). Indoleamine hallucinogens in cluster headache: results of the Clusterbusters medication use survey. J Psychoactive Drugs, 47(5), 372-381. Zaczerpnięte z: https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02791072.2015.1107664?journalCode=ujpd20.
[13] The difference between ‘placebo group’ and ‘placebo control’: a case study in psychedelic microdosing. Zaczerpnięte z: https://www.nature.com/articles/s41598-023-34938-7.
[14] Psilocybin produces substantial and sustained decreases in depression and anxiety in patients with life-threatening cancer: A randomized double-blind trial. Zaczerpnięte z: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0269881116675513.
[15] Carhart-Harris et al. (2012). Neural correlates of the psychedelic state as determined by fMRI studies with psilocybin. Proc Natl Acad Sci USA, 109(6):2138-43. Zaczerpnięte z: https://www.pnas.org/content/pnas/109/6/2138.full.pdf
[16] Carhart-Harris et al. (2017). Psilocybin for treatment-resistant depression: fMRI-measured brain mechanisms. Scientific reports, 7:13187. Zaczerpnięte z: https://www.nature.com/articles/s41598-017-13282-7.pdf.
[17] Leary, T., Litwin, G. H., & Metzner, R. (1963). Reactions to psilocybin administered in a supportive environment. The Journal of Nervous and Mental Disease, 137(6), 561–573. Zaczerpnięte z: https://journals.lww.com/jonmd/Citation/1963/12000/REACTIONS_TO_PSILOCYBJN_ADMINISTERED_IN_A.7.aspx.
[18] Alpert, R., Leary, T., & Metzner, R. (1971). The psychedelic experience.
[19] Studerus, E., Gamma, A., & Vollenweider, F. X. (2010). Psychometric Evaluation of the Altered States of Consciousness Rating Scale (OAV). PLOS ONE, 5(8), e12412. Zaczerpnięte z: https://journals.plos.org/plosone/article/file?id=10.1371/journal.pone.0012412&type=printable.
[20] Griffiths, R. R., Richards, W. A., Johnson, M. W., McCann, U. D., & Jesse, R. (2008). Mystical-type experiences occasioned by psilocybin mediate the attribution of personal meaning and spiritual significance 14 months later. Journal of Psychopharmacology. Zaczerpnięte z: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3050654/pdf/nihms252841.pdf.
[21] Carhart-Harris, R. L., Erritzoe, D., Williams, T., Stone, J. M., Reed, L. J., Colasanti, A., … others. (2012). Neural correlates of the psychedelic state as determined by fMRI studies with psilocybin. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(6), 2138–2143. Zaczerpnięte z: https://www.pnas.org/content/pnas/109/6/2138.full.pdf.
[22] Restructuring consciousness –the psychedelic state in light of integrated information theory. Zaczerpnięte z: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4464176/.
[23] Griffiths et al. (2017). Psilocybin-occasioned mystical-type experience in combination with meditation and other spiritual practices produces enduring positive changes in psychological functioning and in trait measures of prosocial attitudes and behaviors. J Psychopharm. Zaczerpnięte z: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5772431/pdf/10.1177_0269881117731279.pdf.
[24] Cessation and reduction in alcohol consumption and misuse after psychedelic use. Zaczerpnięte z: https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0269881119845793?journalCode=jopa.
[25] Psychedelics not linked to mental health problems or suicidal behavior: A population study. Zaczerpnięte z: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0269881114568039.
[26] Mushrooms, Russia and History – R. Gordon Wasson, Valentina Pavlovna Wasson (1957)
[27] Samorini, G. (2009). The oldest representations of hallucinogenic mushrooms in the world. Zaczerpnięte z: https://www.semanticscholar.org/paper/The-oldest-Representations-of-Hallucinogenic-in-the-Samorini/249dd61313bc743fee0a556d6a6252a1a541c1cb?p2df.
[28] Passie, T., Seifert, J., Schneider, U., & Emrich, H. M. (2002). The pharmacology of psilocybin. Addiction Biology, 7(4), 357–364. Zaczerpnięte z: https://maps.org/research-archive/w3pb/2002/2002_Passie_22704_1.pdf.
[29] Shroom: A Cultural History of the Magic Mushroom Paperback – autorstwa: Andy Letcher (2008)
[30] Psychotropic Substances (2009). Zaczerpnięte z: https://www.incb.org/documents/Psychotropics/technical-publications/2019/PSY_Technical_Publication_2019.pdf.
[33] Peden, N. R., Macaulay, K. E. C., Bissett, A. F., Crooks, J., & Pelosi, A. J. (1981). Clinical toxicology of “magic mushroom” ingestion. Postgraduate Medical Journal. Zaczerpnięte z: https://pmj.bmj.com/content/postgradmedj/57/671/543.full.pdf.
[34] Passie, T., Seifert, J., Schneider, U., & Emrich, H. M. (2002). The pharmacology of psilocybin. Addiction Biology. Zaczerpnięte z: https://maps.org/research-archive/w3pb/2002/2002_Passie_22704_1.pdf.
[35] van Amsterdam, J., Opperhuizen, A., & van den Brink, W. (2011). Harm potential of magic mushroom use: a review. Regulatory Toxicology and Pharmacology. Zaczerpnięte z: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0273230011000080.
[36] Vollenweider, F. X., Vollenweider-Scherpenhuyzen, M. F., Bäbler, A., Vogel, H., & Hell, D. (1998). Psilocybin induces schizophrenia-like psychosis in humans via a serotonin-2 agonist action. Neuroreport. Zaczerpnięte z: https://journals.lww.com/neuroreport/Abstract/1998/12010/Psilocybin_induces_schizophrenia_like_psychosis_in.24.aspx.
[37] L, S., H, G., & K, C. (2004). Poisonings resulting from the ingestion of magic mushrooms in Krakow. Przegląd Lekarski. Zaczerpnięte z: https://www.researchgate.net/publication/7541459_Poisoning_resulting_from_the_ingestion_of_magic_mushrooms_in_Krakow.
[38] Hendricks, P. S., Thorne, C. B., Clark, C. B., Coombs, D. W., & Johnson, M. W. (2015). Classic psychedelic use is associated with reduced psychological distress and suicidality in the United States adult population. Journal of Psychopharmacology. Zaczerpnięte z: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0269881114565653.
[39] Nichols D.E. (2004) Hallucinogens. Pharmacology & Therapeutics. Zaczerpnięte z: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0163725803001657.
[40] Erowid Psilocybin Mushroom Vault : Drug Testing. Zaczerpnięte z: https://erowid.org/plants/mushrooms/mushrooms_testing.shtml.